O Convento de San Francisco de Valdediós foi fundado por San Francisco de Asís na súa visita a Santiago de Compostela en 1214, no lugar de Val de Deus. O terreo foi comprado aos monxes de San Martiño Pinario pola simbólica renda anual dunha cesta de troitas. A fundación, envolvida en lendas, está descrita nunha inscrición no muro do actual convento. Dise alí que San Francisco encargou a súa construción a un carboeiro chamado Cotolay, que atopou milagrosamente un tesouro co que puido custear esta obra.

​

Do edificio orixinal só se conservan cinco arcos góticos no claustro e o sepulcro de Cotolay. O actual templo barroco construíuse entre 1742 e 1749 e é de gran simplicidade e pureza formal. Posteriormente unha reforma neoclásica retocou a fachada, que conta cunha imaxe de San Francisco realizada polo escultor Ferreiro.

 

No atrio destaca o Monumento a San Francisco, concibido como un xigantesco cruceiro polo escultor Francisco Asorey.

 

O claustro do convento é de principios do século XVII e atribúese a Xácome Fernández.

 

O Museo de Terra Santa, vinculado a este convento, garda obxectos referentes aos Santos Lugares, así como outros da tradición peregrina.